کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



عید سعید غدیر

شاعر : ایوب پرند آور     نوع شعر : مدح     وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن     قالب شعر : غزل    

تا كه از آن جمعیت بردارد این اكراه را            دست بالا برد تا بالا بگیـرد مـاه را

اِن یكادی خواند و بی تاثیر كرد آن لحظه ها            آتش چـشم حسود چند تن بدخواه را


ظهر داغی بود و گرما بود و خورشید حجاز           از نـهـاد دشت بیرون می كـشـانید آه را

دست بــالا بُــرد تـــا آن آیــه را نـازل كــنــد            یا گــذارد بر ســر هر سـوره بسم‌الله را

ناگهان تكلیف روشن شد جهاـن معنــا گرفت            در زبــان آورد وقتی جمله‌ای كــوتاه را

خنده‌ای زد تا فـضـا را لحظه ای خوشبو كند           از دهـانش ریخت عطر وال من والاه را

ماه را بـالاتــر از بـــالاتر از بـالا گــرفـت            تـا كـسـی شب در بیابان گم نسازد راه را

در میان بغض‌های خــویش پنهان كرده بـود           عــرض تبــریك سیــاه عده ای گـمراه را

دفتری بــرداشت اسم دوستــان را ثبت كـرد            آخــر دفـتــر اضافــه كــرد اســم چـاه را

: امتیاز

عید سعید غدیر

شاعر : قاسم صرافان نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : مربع ترکیب

تا چشم خُم افتاد به سیــمــای تو ســاقی            مثل همه خَم شد جــلـــوی پای تو ساقی

دل بست به آن حالت گیــرای تو ســاقی            شد مثــل نــبـی غـرق تـماشای تو ساقی


الیوم" چه کردی که صدایت زده احمد

"اکملت لکم" گفته و راحت شده احـمد

این سلسله عشق به مــوی تـو رسـیـده            سیب دل عــــشاق به جـــوی تو رسیده 

این عقل به سر منزل روی تو رسیـده            هی گشته و آخــر به سبــوی تو رسیده 

خاتــم به تو ‌بـالـیــده که پایان پـیــامی

هم نقطه ی آغـــازی و هم ختم کلامی

من عاشق آن لحظه که انگشتریت را...          مجــنونِ تو وقتی رجــز خیبریت  را ...

دیوانــه ی آن دم که دمِ حــیـدریت را ...         وحی آمده تا گـوشه‌ای از دلبریت را ...

دل برده‌‌ای از دختر یک دانه ی هستی

تا خانـه ی کوثر شده میخانه ی هستـی 

امشب صد و ده مرتبه دیــوانه ترم من            شمعی؛ صد و ده مرتبه پروانه ترم من

ساقی! صد و ده مرتبه پیمانــه ترم من            مست توام و از همه فــرزانـه تـرم من 

در دست نبی دست تو یا دست خدا بود 

حق داشت محمد که چنین مست خدا بود

هر نادعلی گو به هــدف می‌زند امشب            زهرا به دلش مُهر نجف می‌زند امشب

درويش،علي گو شده، دف مي‌زند امشب             در شـادي شاهيّ‌ِ تو کف مي‌زند امشب

  بر گِردِ غدیــر آمده تا کـعـبــه بگردد

دور تو حــرا آمــده با کـعـبــه بــگـردد  

: امتیاز

عید سعید غدیر

شاعر : عباس احمدی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : مربع ترکیب

سنگ است دلم عشق علی سنگ نوشته         می‌سوزم از این عشق چو اسفند برشته

با جـوهــر اشـك و قــلم بــال فـرشـتــه          بر لــوح دل خسته ام این جـمـله نوشته


جز مهر علی در دل من خـانــه نـدارد

"كس جای در این خانهٔ ویـرانه ندارد"

فهمیدم از این راز كه در كعبه شكاف است          هر جــا كه بــود نـــام ید الله مطاف است

این گفته نه بیهوده و این دم نه گزاف است           در روز جزا شیعه‌ات از نار معاف است

چون غیر علی در دو جهان هــیچ ندیدند

"مـردان خـــدا پــردۀ پــنـدار دریــدنــد"

تــا نـام تو پـیـچـیـد در آن شـبه جـزیره              شد پــاك از این خــاك گــنــاهــان كـبیره

زد چنگ به دامان تو هر ایل و عشیره             شد ثــابت و سیــار در اوصاف تو خــیره

جز ساقی كــوثــر ز كسی جــام نـگیریم

"ما زنده بــه آنـیــم كه آرام نــگیــریــم"

زان باده كه در روز غدیریه به خم بود             پیدای تو شد هــر كه در آن حادثه گــم بود

فـریــاد مـلائك بــابــی انــت و ام بـــود              زان راز كه در آیــۀ اكـمـلـت لــكــم بـــود

بیتی ست امامت در این خانـه تویی تو

"امــروز امـیـر در میــخانــه تویی تو"

آن بـازوی خـیـبر شكنش رفت چو بالا            با دســت شـــریــف پــــدر ام ابــــیـــهـــا

دادنــد دو دریــا چو به هم دست تــولا            شــد ولــولــه و غـلـغـلــه در عـرش معـلا

گـفـتنـد مــلائك همـگی عــیـد مـبــارك

این عــیـــد به هــر پیرو توحید مبارك

ای عقل در اوصاف تو حیران و مـردد              وصف تــو نـگـنـجـیــده به هـفـتـاد مـجلد

عالـم هـمــه گم گـشـتــه آن موی مجـعد               مـحـبـوب ابــوالـقـــاســم محـمــود محمد

نامش همه جــا هست بگویید كـجــا نیست

"كس نیست كه آشفتۀ آن زلف دوتا نیست"

هر كس كه ز حبّ تو به لب ناد علی داشت           در جــام دل خویش صفایــی ازلــی داشت

آسودگی از شرك خفی، شرك جـلی داشت            گمراه نگردید هر آن كــس كه ولی داشت

از نام عــلـی كــاخ ستــم در خـطــر افتـاد

"با آل عــلی هــر كه در افـتــاد ور افتـاد"

"تا صورت پیوند جـهـان بود عــلـی بود"           یعنی هـــدف از عالم موجود عــلـــی بود

تـسـكـــیــن دل آدم و داود عـــلـی بــــود            از آیــۀ انـفــاق چو مقـصــود عــلـی بــود

ای محــو جـمال تو شـده صاحب خـانــه

"مقـصـود تـویی كـعـبـه و بتخانه بهـانه"

: امتیاز